سلام استاد..من خیلی این چندماه از نظر روحیه داغون بودم و حتی با بهترین حرف ها هم آروم نمیشدم..امروز بطور ناخودآگاه نشستمو باخدا حرف زدم..و واقعا فهمیدم تنهاکسی هستش که میتونم ازش کمک بخوام و حتی اصلا به این فکر نکنم که برام انجام میده یا نه..چون خدا اینقد مهربونه و بزرگتر از آرزوها و خواسته های کوچیک منه که این چیزا مثل قبول شدن توی دندون براش چیزی نیست…دلمو سپردم به خودش و میرم جلو..میدونم که ناامیدم نمیکنه.تنهاکسیه که میدونم هوامو داره و بازم بااین همه اشتباهای توی زندگیم هنوزم سکوت کرده که اگر هرکس دیگه بود جوابمو میداد خیلی جاها..خواستم به بچه ها بگید..بجای کمک خواستن از بقیه یا زمانایی که روحیشون ضعیف میشه یاکم میارن فقط برن سمت خدا..واقعا قرآن خوندن و خوندنه معنیاش آدمو خیلی آروم میکنه..اگه با خدا باشی بنظرم به بقیه نیازی نداری..و این جملتون هنوز یادمه که خدا گفته من بهت نزدیکم..